Σημειώσεις
- Η λίστα είναι ταξινομημένη κατά χρονολογία (από την πιο καινούργια έως την πιο παλιά) και όχι κατά σειρά προτιμήσεως.
0/5: Κακή
Και οι υπόλοιπες
0/5: Κακή
- Η λίστα είναι ταξινομημένη κατά χρονολογία (από την πιο καινούργια έως την πιο παλιά) και όχι κατά σειρά προτιμήσεως.
0/5: Κακή
- Μάρτυρες // Martyrs (2008) -- Pascal Laugier
- Θανάσιμη εκδίκηση // Death Sentence (2007) -- James Wan
- Γεύση από σάρκα // Frontiere(s) (2007) -- Xavier Gens
- Norbit (2007) -- Brian Robbins
- Opera Jawa (2006) -- Garin Nugroho
- Τελευταίες μέρες // Last Days (2005)-- Gus Van Sant
- Τα πάθη του Χριστού // The Passion of the Christ (2004) -- Mel Gibson
- Το σπίτι με τα χίλια πτώματα // House of 1000 Corpses (2003) -- Rob Zombie
- Το ξενοδοχείο του ενός εκατομμυρίου δολαρίων // The Million Dollar Hotel (2000) -- Wim Wenders
- Κρουσταλιόφ το Αμάξι μου! // Khrustalyov, mashinu! (1998) -- Aleksey German
- Γεννημένοι δολοφόνοι // Natural Born Killers (1994) -- Oliver Stone
- Wittgenstein (1993) -- Derek Jarman
- Το ασθενικό σύνδρομο // Astenicheskiy sindrom (1990) -- Kira Muratova
- Ο σιδερένιος άνθρωπος // Tetsuo (1989) -- Shin'ya Tsukamoto
- Santa sangre (1989) -- Alejandro Jodorowsky
- Nekromantik (1987) -- Jorg Buttgereit
- Ο σχιζοφρενής δολοφόνος με το πριόνι 2 // The Texas Chainsaw Massacre 2 (1986) -- Tobe Hooper
- The Toxic Avenger (1984) -- Michael Herz, Lloyd Kaufman
- Ο δολοφόνος με το δρεπάνι // Children of the Corn (1984) -- Fritz Kiersch
- Ο καβγατζής // Querelle (1982) -- Rainer Werner Fassbinder
- The Holy Mountain (1973) -- Alejandro Jodorowsky
- Ο θάνατος της Μαρίας Μαλιμπράν // Der Tod der Maria Malibran (1972) -- Werner Schroeter
- Pink Flamingos (1972) -- John Waters
- Roma (1972) -- Federico Fellini
- El topo (1970) -- Alejandro Jodorowsky
- Satyricon // Fellini - Satyricon (1969) -- Federico Fellini
- Porcile (1969) -- Pier Paolo Pasolini
- Σάρκα // Flesh (1968) -- Paul Morrissey
- Το χρώμα του ροδιού // Sayat Nova (1968) -- Sergei Parajanov
- Η Κινέζα // La chinoise (1967) -- Jean-Luc Godard
Και οι υπόλοιπες
0/5: Κακή
- Kokuhaku (2010) -- Tetsuya Nakashima
- Salt (2010) -- Phillip Noyce
- Ζόχαν: Πράκτορας υψηλής κομμωτικής // You Don't Mess with the Zohan (2008) -- Dennis Dugan
- Η μητέρα των λυγμών // La terza madre (2007) -- Dario Argento
- Εσείς οι ζωντανοί // Du levande (2007) - Roy Andersson
- Σε βλέπω ΙΙΙ // Saw III (2006) -- Darren Lynn Bousman
- Lady in the Water (2006) -- M. Night Shyamalan
- Ο ελεεινός ιππότης της ασφάλτου // Talladega Nights: The Ballad of Ricky Bobby (2006) -- Adam McKay
- Transporter 2 (2005) -- Louis Leterrier
- Εννέα ζωές // Unstoppable (2004) -- David Carson
- Βλέπω το θάνατό σου 2 // Final Destination 2 (2003) -- David R. Ellis
- Scary Movie 3 (2003) -- David Zucker
- Ο γάτος // The Cat in the Hat (2003) -- Bo Welch
- Θανάσιμη καταδίωξη // Collateral Damage (2002) -- Andrew Davis
- Driven (2001) -- Renny Harli
- 4 εγκλήματα αναζητούν δολοφόνο // Do You Wanna Know a Secret? (2001)-- Thomas Bradford
- Οι καλύτεροι φίλοι // The Next Best Thing (2000) -- John Schlesinger
- Πεδίο μάχης: Γη // Battlefield Earth: A Saga of the Year 3000 (2000) -- Roger Christian
- Ο κατάσκοπος που με κουτούπωσε // Austin Powers: The Spy Who Shagged Me (1999) -- Jay Roach
- Κρίσιμη απόφαση // Executive Decision (1996) -- Stuart Baird
- Kazaam (1996) -- Paul Michael Glaser
- Η μεγάλη των μπάτσων σχολή 7 // Police Academy: Mission to Moscow (1994) -- Alan Metter
- Νέο κύμα // Nouvelle vague (1990) -- Jean-Luc Godard
- Εντολή θανάτου // Death Warrant (1990) -- Deran Sarafian
- Παρασκευή και 13, Νο 8 // Friday the 13th Part VIII: Jason Takes Manhattan (1989) -- Rob Hedden
- Ο Μπιλ Κόσμπι μυστικός πράκτορας για κλάματα // Leonard Part 6 (1987) -- Paul Weiland
- Η μεγάλη περιπέτεια του Pee-wee // Pee-wee's Big Adventure (1985) -- Tim Burton
- Πιράνχας 2: Ιπτάμενοι δολοφόνοι // Piranha Part Two: The Spawning (1981) -- James Cameron
- Blood Freak (1972) -- Brad F. Grinter, Steve Hawkes
- India Song (1975) -- Marguerite Duras
- Jukti, Takko Aar Gappo (1974) -- Ritwik Ghatak
- Ο Ηρακλής στη Νέα Υόρκη // Hercules in New York (1970) -- Arthur Allan Seidelman
- Τελετή αίματος // Blood Feast (1963) -- Herschell Gordon Lewis
- Σχέδιο 9 από το διάστημα // Plan 9 from Outer Space (1959) -- Edward D. Wood Jr.
- The Void (2016) -- Jeremy Gillespie, Steven Kostanski
- Δεν κρατιέμαι // Los amantes pasajeros (2013) -- Pedro Almodovar
- Holy Motors (2013) -- Leos Carax
- Το άλογο του Τορίνο // A Torinoi lo (2011) -- Bela Tarr, Agnes Hranitzky
- Ο Θειος Μπούνμι θυμάται τις προηγούμενες ζωές του // Loong Boonmee raleuk chat (2010) -- Apichatpong Weerasethakul
- Αντίχριστος // Antichrist (2009) -- Lars von Trier
- Μέσα μου // A l'interieur (2007) -- Alexandre Bustillo, Julien Maury
- Shortbus (2006) -- John Cameron Mitchell
- Δεν θέλω να κοιμάμαι μόνος // Hei yan quan (2006) -- Ming-liang Tsai
- Ιστορίες από το τέλος του κόσμου // Southland Tales (2006) -- Richard Kelly
- Good Bye, Dragon Inn // Bu san (2003) -- Ming-liang Tsai
- Οι δολοφόνοι των σπηλαίων // Teenage Caveman (2002) -- Larry Clark
- Ρώσικη κιβωτός // Russkiy kovcheg (2002) -- Aleksandr Sokurov
- Υγρό, καυτό, αμερικανικό καλοκαίρι // Wet Hot American Summer (2001) -- David Wain
- Τραγούδια από τον δεύτερο όροφο // Sanger fran andra vaningen (2000) -- Roy Andersson
- Παράξενα παιχνίδια // Funny Games (1997) -- Michael Haneke
- Green Snake // Ching se (1993) -- Hark Tsui
- Η ωραία καυγατζού // La belle noiseuse (1991) -- Jacques Rivette
- Κολαστήριο // Karhozat (1988) -- Bela Tarr
- Ο θρύλος του κάστρου Σουράμ // Ambavi Suramis tsikhitsa (1986) -- Sergei Parajanov, Dodo Abashidze
- Caravaggio (1986) -- Derek Jarman
- Υγρός ουρανός // Liquid Sky (1982) -- Slava Tsukerman
- Το μυστηριώδες κρύσταλλο // The Dark Crystal (1982) -- Jim Henson, Frank Oz
- You Better Watch Out (1980) -- Lewis Jackson
- Hausu (1977) -- Nobuhiko Ohbayashi
- Zardoz (1974) -- John Boorman
- Pakeezah (1972) -- Kamal Amrohi
- Όλα πάνε καλά // Tout va bien (1972) -- Jean-Luc Godard, Jean-Pierre Gorin
- Birds, Orphans and Fools // Vtackovia, siroty a blazni (1969) -- Juraj Jakubisko
- Ο Ντίλινγκερ πέθανε // Dillinger e morto (1969) -- Marco Ferreri
- Ο γαλαξίας // La voie lactee (1969) -- Luis Bunuel
- Chronik der Anna Magdalena Bach (1968) -- Daniele Huillet, Jean-Marie Straub
- Οιδίποδας // Edipo re (1967) -- Pier Paolo Pasolini
- Νότιος Ειρηνικός // South Pacific (1958) -- Joshua Logan
- Sant Tukaram (1936) -- Vishnupant Govind Damle, Sheikh Fattelal
Παντως, πολυ ευκολα βαζεις 0 σε ταινια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι 20 χειροτερες ταινιες που εχω δει:
1.2001: A Space Travesty (2000)
2.Hercules in New York (1970)
3.Battlefield Earth: A Saga of the Year 3000 (2000)
4.Norbit (2007)
5.Pluto Nash (2002)
6.Death Proof (2007)
7.Dreamcatcher (2003)
8.Godzilla (1998)
9.Η Επίθεση του Γιγαντιαίου Μουσακά (1999)
10.Yu-Gi-Oh!: The Movie (2004)
11.Glitter (2001)
12.Showgirls (1995)
12.Ταπεινός και Καταφρονεμένος (1968)
13.Scary Movie 4 (2006)
14.Police Academy: Mission to Moscow (1994)
15.Το πιο Λαμπρό Αστέρι (1967)
16.Palermo Shooting (2008)
17.Howard the Duck (1986)
18.Scooby Doo (2002)
19.1941 (1979)
20.Catwoman (2004)
Τις βαθμολογω ολες με 0/5.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίμαι κακός, τι να κάνουμε. :p
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό αυτές που δεν είναι στην λίστα μου:
Death Proof 2,5/5
Dreamcatcher 1,5/5
Godzilla 1,5/5
Howard the Duck 1/5
Scooby Doo 1,5/5
Δεν έχω δει:
2001: A Space Travesty (2000)
Pluto Nash (2002)
Η Επίθεση του Γιγαντιαίου Μουσακά (1999)
Yu-Gi-Oh!: The Movie (2004)
Glitter (2001)
Scary Movie 4 (2006)
Palermo Shooting (2008)
Catwoman (2004)
1941 (1979) – Άτιμε! Έβαλες του Σπίλμπεργκ. :p
Δεν με ενδιαφέρουν οι ελληνικές ταινίες.
για το "natural born killers" ελπιζω να κανεις πλακα....τα περιεγα παιχνιδια του χανεκε κακη ταινια?
ΑπάντησηΔιαγραφήγια τα "martyrs"&"frontiers" ισως μπορω να καταλαβω οτι δεν σου αρεσουν καθολου οι ακραιες
ταινιες τρομου,αν και αυτες κατατασσονται μαλλον σε ενα ειδος που αποκαλειται στην πιατσα "torture porn".αν κρινεις ΚΑΘΑΡΑ την ταινια με βαση το ειδος της,η πρωτη ειναι η καλυτερη που εχει γυριστει ποτε,με πολυ φιλοσοφημενη καταληξη που ξεπερνα το ειδος κατ'εμε και του δινει ψηγματα καλλιτεχνικης αξιας.
τωρα για τα ελληνικα,πως ελαφρα τη καρδια πετας στα σκουπιδια τον κινηματογραφο μιας ολοκληρηε χωρας?περα απο κατι ταινιες τυπου "μολις χωρισα" που απευθυνονται σε κοινο που εχει υποστει λοβοτομη,υπαρχουν θαυμασιες ελληνικες ταινιες.δηλαδη οι ταινιες του κανελλοπουλου τι εχουν να ζηλεψουν απο αυτες του τερενς μαλικ η του τριφο?ποσες ελληνικες ταινιες εχουν βγει σαν το "γαμος αλα ιταλικα" του ντε σικα ο οποιος ηταν εξαιρετικος κατα τα αλλα?αυτα.τα παραπανω ειναι αποριες και καμια δηκτικη διαθεση δεν εχουν φιλε,ελπιζω να μου απαντησεις αν και οποτε μπορεις
Όχι δεν κάνω πλάκα για το “Natural Born Killers” όπου o Oliver Stone θεωρώ ότι οδηγούσε το σενάριο σε ακραίες καταστάσεις όπου δεν θα πω ότι ήταν στα όρια της καρικατούρας αλλά στον ορισμό της καρικατούρας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο “Martyrs”, έτσι όπως το είδα εγώ, ήταν ένα απέραντο ρεσιτάλ σαδομαχιστικών βασανιστηρίων. Ήρθε και το εξωφρενικότατο φινάλε και με έστειλε στο διάστημα.
Για μένα ο Χάνεκε με αυτήν την ταινία ήθελε να προκαλέσει και τίποτα περισσότερο. Το μόνο που έβλεπα ήταν ένα συνεχές, άνευ προηγουμένου και χωρίς λόγο και αιτία, ρεσιτάλ μαζοχιστικής βίας, είτε αυτή ήταν σωματική ή ψυχολογική. Ήρθε και το εξοργιστικό και προκλητικότατο φινάλε όπου έδεσε το γλυκό, κοροϊδεύοντάς μας από και πάνω ο Χάνεκε. Δηλαδή με το έτσι θέλω καταργεί όλα όσα προηγήθηκαν στην ταινία. Εξάλλου πιστεύω ότι τέτοιες ταινίες ή θα τις λατρέψεις ή θα τις μισήσεις. Εγώ προφανώς την μίσησα.
Όσον αφορά για τον ελληνικό κινηματογράφο δεν αντιλέγω καθόλου σε αυτά που λες. Απλά όπως ο καθένας μας έχει κάποιο κινηματογραφικό κώλυμα (π.χ. να μην βλέπει μιούζικαλ, ταινίες της Νουβέλ Βαγκ κλτ.) έτσι κι εγώ δεν βλέπω ελληνικές ταινίες (για τις καινούργιες μιλάω και όχι για τις κλασικές). Καλό θα ήταν βέβαια να έβλεπα.
Εγώ όταν λέω μια ταινία κακή εννοώ ότι δεν μου αρέσει καθόλου (και ας είναι σκηνοθετημένη άψογα) και μια ταινία αριστούργημα όταν μου αρέσει πάρα μα πάρα πολύ (κι ας έχει ελαττώματα).
Ο κάθε ένας κρίνει τις ταινίες σύμφωνα με τα προσωπικά του γούστα και κριτήρια είτε αυτά είναι αμιγώς κινηματογραφικά (κινηματογραφική μορφή και ύφος) είτε όχι ( δηλαδή βασίζονται πάνω σε κοινωνιολογικά, πολιτικά, φιλοσοφικά, υπαρξιακά ζητήματα που πιθανώς καταπιάνεται μια ταινία ή ακόμη και σε προσωπικές μας εμπειρίες). Το ότι αντιλαμβανόμαστε εντελώς διαφορετικά αυτές τις ταινίες δεν σημαίνει ότι εγώ έχω δίκιο κι εσύ άδικο ή και το αντίστροφο. Απλά έχουμε διαφορετικές απόψεις.
Ελπίζω να σε κάλυψα.
Εμένα τα SUNSHINE, EASY A και FUNNY GAMES μου άρεσαν για κάποιο λόγο! Ειδικά το τρίτο...
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια το KOKUHAKU όμως έχω ακούσει τα καλύτερα... γιατί έτσι;
Παρακάτω σου παραθέτω αυτούσια κάποια σχόλια που είχα κάνει για αυτές τις ταινίες που αναφέρεις. Για το FUNNY GAMES αναφέρομαι λίγο πιο πάνω.
ΑπάντησηΔιαγραφήSUNSHINE
“Μπορεί το story να υπόσχεται πολλά αλλά για μένα πρόκειται για μια άνευ ουσίας ταινία επιστημονικής φαντασίας που από την μέση και μετά ήταν ένα παραλήρημα ασυναρτησίας. Ειδικά το τέλος της ήταν ένα ρεσιτάλ κακής σκηνοθεσίας. Άσε που βαρέθηκα κιόλας”
EASY A (στο μπλογκ του φίλου μας του bauer)
“Ωωωω θα είμαι κακός, μα πολύ κακός με αυτήν την ταινία. Έκανα το λάθος να βασιστώ στα θετικά σχόλια που προέρχονταν από την απέναντι πλευρά του Ατλαντικού (κι αυτό ομολογώ ότι ήταν μεγάλο λάθος καθώς δεν πρέπει να εμπιστεύεσαι σε τέτοια θέματα τους Αμερικανούς) και έκατσα λοιπόν να δω την ταινία περιμένοντας να δω μια και καλά έξυπνη νεανική κωμωδία-ρομαντική κομεντί με φόντο τον σχολικό περίγυρο ενός τυπικού Αμερικανικού σχολείου. Κι αυτό που είδα ήταν μια μεγάλη πατάτα όπως χαρακτηρίζεις εσύ μια ταινία πολύ κακή. Σενάριο τσιχλόφουσκα, μπαμπαλου (με άλλα λόγια γελοίο), δήθεν ευρηματική αφηγηματική δομή (με την κάμερα στο internet), αφελέστατες καταστάσεις που αναδεικνύουν το εντελώς προφανές και τέλος ένα εκνευριστικό και καλά σοβαροφανές καυστικό σχόλιο για τον πουριτανισμό των Αμερικάνων στο εκπαιδευτικό τους σύστημα. Χίλιες φορές προτιμώ τα αθάνατα ‘80ς που ήταν μανούλα σε αυτά. Πιστεύω ότι πρόκειται για κωμωδία που απευθύνεται αποκλειστικά στα αμερικανάκια και τα σχολικά τους χρόνια. Το μόνο θετικό της ταινίας ήταν η καυλιάρα Emma Stone!”
KOKUHAKU (στο μπλογκ του φίλου μας του aldo)
“Το είδα, αλλά δυστυχώς που το λέω, όχι μόνο δεν μου άρεσε αλλά είναι μια από τις χειρότερες ταινίες που έχω δει ποτέ στην ζωή μου. Μου φαίνεται πως οι Ιάπωνες ήθελαν να κάνουν το δικό τους “Oldboy” και την δικιά τους ανεπανάληπτη ιστορία εκδίκησης αλλά απέτυχαν οικτρά. Εκνευριστικά κακόγουστη σκηνοθεσία (και καλά εξεζητημένη-λυρική) όπου όλη σχεδόν η ταινία ήταν γυρισμένη σε αργή κίνηση (έλεος) όπου σε συνδυασμό με την υπερβολική κι εκβιαστική χρήση λυρικών σκηνών έκαναν το όλο αποτέλεσμα ιδιαίτερα επιτηδευμένο, βαρύ, κουραστικό, υπερβολικό. Για να μην μιλήσω για το άνευ προηγουμένου παραλήρημα του εξωφρενικού σεναρίου του, με τις αληθοφανής καταστάσεις της, τις ”μεθοδευμένες” ανατροπές της και τις καθόλου πειστικές και αβαντορίδικες εξομολογήσεις των πρωταγωνιστών της. Και φυσικά όσο προχώραγε προς το τέλος της, τα πράγματα ξέφευγαν ακόμη περισσότερο με ένα φινάλε τραγικό. Και το χειρότερο από όλα είναι ότι η ταινία πλασάρεται ως σοβαροφανής όπου πρωταγωνιστές είναι 13άχρονα παιδάκια-στυγεροί δολοφόνοι. Πραγματικά την θεωρώ ανεκδιήγητη ταινία”
είναι τόσο κακή η βιογραφία του Βιτγκενστάιν από τον Jarman δηλαδή;
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα "Children of the corn" είχε μια πιτσαρία πριν αρκετά χρόνια την τρομερή ιδέα να τα δίνει δώρο. Και με είχε εξαναγκάσει μια παρέα φίλων να δούμε κάποιο της "σειράς". Αρνητικό βαθμό έπρεπε να βάλεις...
Πάντως εμένα με σημάδεψαν τα "Showgirls". Αγαπημένο σκουπίδι!
Άμα ξέρεις τι εστί σινεμά Derek Jarman θα καταλάβεις. Η ταινία σε βομβάρδιζε με φιλοσοφικές-ρητορικές-υπαρξιακές διαλέξεις σε ένα σκηνικό αλλά “Dogville”. Ο ορισμός της βαρεμάδας τουλάχιστον για μένα που δεν τα κατέχω τέτοιου είδους θέματα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕιλικρινά δεν περίμενα ταινία βασισμένη σε βιβλίο του Στίβεν Κινγκ να είναι τόσο κακή! Φαντάζομαι ότι ύστερα από αυτήν την τραυματική εμπειρία δεν θα ξαναπήγατε σε εκείνη την πιτσαρία. :)
Ίσως να ήμουν αρκετά αυστηρός που έβαλα το "Showgirls" στο τοπ-20 των χειρότερων ταινιών διότι θα συμφωνήσω μαζί σου, όπως και να το κάνουμε, είναι ένα αγαπημένο σκουπίδι. Μάλλον θα το αλλάξω κάποια στιγμή.
ειναι φοβερο το ποσο υποκειμενικο πραγμα ειναι το θεμα "κινηματογραφος" (βασικα ολα λιγο πολυ υποκειμενικα ειναι,οχι μονο ο κινηματογραφος,εχει κ αυτο τη γοητεια του I guess..),π.χ τα Santa sangre,Natural born killers & Pink flamingos ειναι απο τις αγαπημενες μου ταινιες κ τις θεωρω τεραστια αριστουργηματα ενω εσυ τις θεωρεις σκουπιδια,επισης το ιδιο για τα Τα πάθη του Χριστού,antichrist & Shortbus που τα θεωρω καλες ταινιες.Οσο για Wittgenstein,Saw,Scary movie συμφωνουμε (τις υπολοιπες δν τις εχω δει) αλλα μαλλον αγνοεις (κ καλα κανεις)την χειροτερη κατ'εμε ταινια ever:Date Movie.ΤΡΑΓΩΔΙΑ.θα πεσει το IQ σου μιλαμε.K εγω το γουσταρω το Showgirls κ δν το βρισκω καν σκουπιδι,ενα ευχαριστο b movie μαλλον.παντως αν παρακολουθουσες ελληνικα η λιστα σου θα ηταν γεματη ταινιες με τον Ταμτακο,τη Νατασσα Γερασιμιδου κ τον Τσακωνα.μεγαλο καψιμο.προτεινω ακομα μερικες προς αποφυγη: evilspeak,sleep,zombi 2,the evil dead,who's that girl.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι φίλε μου, είναι όντως φοβερό. Αυτό είναι άλλωστε που το κάνει να έχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Δηλαδή όλα βασίζονται στην υποκειμενική αντίληψη του καθενός. Δεν είναι μαθηματικά όπου 1+1 ξέρεις ότι μας κάνουν 2. ;)
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια το “antichrist” το μόνο που έχω να πω είναι ότι ο Τριέρ έκανε την ψυχοθεραπεία του, για το “Shortbus” ότι το βρήκα πολύ δήθεν, ενώ για το “The Passion of the Christ” είχα γράψει το εξής σχόλιο:
“Μπορεί η ταινία να ήταν προσεγμένη στην παραγωγή της, με ωραία φωτογραφία και με ενδιαφέρουσα σκηνοθεσία αλλά εμένα δεν μου το βγάζεις από το μυαλό μου με τίποτα ότι ο μοναδικός σκοπός του Μελ Γκίμπσον ήταν αποκλειστικά και μόνο να προκαλέσει. Δηλαδή να δημιουργήσει ντόρο για να τα τσεπώσει. Γιατί όπως όλοι ξέρουμε η ταινία έσπασε τα ταμεία σε όλο τον κόσμο. Ε λοιπόν μπράβο του, έπαιξε πολύ καλά το παιχνίδι του. Αλλά εγώ δεν θα πέσω στην παγίδα του που πολύ έξυπνα έφτιαξε. Δεν θεωρώ τέχνη αυτήν την επιτηδευμένη και αρρωστημένη σπλατεριά του Μελ Γκίμπσον.”
Το “Date Movie” δεν το έχω δει και ούτε πρόκειται. Το “Showgirls” το έχω βγάλει από την λίστα των τοπ-20 χειρότερων ταινιών όπου όντως δεν άξιζε να βρίσκεται εκεί. Στην θέση του έβαλα το ανεκδιήγητο “Lady in the Water” το οποίο και είδα πρόσφατα. Μα τι κατάντια κι αυτός ο Shyamalan!
Για ελληνικό κινηματογράφο μην το συζητάς καν. Το “Zombi 2” και το “the evil dead” εμένα αντιθέτως μου άρεσαν πολύ.
Παρόλο που εσύ τα λες σκουπίδια ,εμένα με ενθουσίασαν τα holy motors, santa sangre και ο θείος Boonmie
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν τα έχω πει σκουπίδια αλλά κακές ταινίες. Πιστεύω ότι υπάρχει διαφορά σε αυτό. Η λέξη σκουπίδια είναι κάτι το προσβλητικό ενώ η λέξη κακή είναι ένας - όσο γίνεται - πιο "ευγενής" χαρακτηρισμός.
Διαγραφή